سریع‌ترین دختر ایران از اعزام به بازی‌های آسیایی جاکارتا حذف شد.

این خبر کوتاه بود و دردناک!

فرزانه فصیحی، سریع‌ترین دختر ایران پس از حذف از اعزام به بازی‌های آسیایی جاکارتا در اینستاگرام خود نوشت:

«به خداحافظی از ورزش حرفه‌ای و پیست‌های دوومیدانی فکر می‌کنم با نگاهی که نومیدانه بر مدال‌ام خیره مونده…

قهرمانی و به دست آوردن مدال‌های رنگارنگ سکوی پرتابی نبود.

متاسفم واسه زمانای از دست رفته و بهترین روزای عمرم …

فدراسیون دوومیدانی ایران به همین راحتی از سریع‌ترین دونده دختر خود بیخیال شد و تلاش‌ها و ثبت رکوردهای قابل توجه منو در ۶۰ متر ۱۰۰متر و ۲۰۰ متر ندیده گرفت، منی که بارها و مخصوصا در تلاش‌های گذشتهِ کسب سهمیه، صلاحیت و توانایی خود رو در سه رشته سرعت ایران به رخ کشیدم می‌بایست (علی‌رغم وجود سهمیه) از اعزام به بازی‌های آسیایی جاکارتا حذف می‌شدم تا دوباره یادمون نره که هیچ اتفاق خوبی قرار نیس اتفاق بیفته و نه هیچ رویایی واسه تحقق و دویدن …

افسوس کردن فرصت طلایی بازی‌های آسیایی خط بطلانی بود واسه تموم عمری که به سختی گذشت. می‌روم تا به زندگیم سرو سامانی دوباره دهم

پ.ن.به اشتراک گذاشتن این پست به طور کامل آزاد

سریعترین#دختر#ایران#آسیا»

فرزانه فصیحی در سال ۱۳۹۴ با شکست رکورد دو ۶۰ متر که در اختیار مریم طوسی بود، لقب دختر باد رو به خود اختصاص داد. این دونده اصفهانی با ثبت ۷:۳۵ ثانیه رکورد ایران که از سال ۹۲ در اختیار مریم طوسی بود رو شکست. رکورد طوسی در این ماده ۷:۴۳ ثانیه بود.

فرزانه فصیحی متولد سال ۱۳۷۱ در شهر اصفهانه.

فصیحی قبلا در مورد انتخاب رشته دوومیدانی گفته بود: «خیلی اتفاقی این ورزش رو انتخاب کردم. یه روز به زور مربی ورزش مدرسه مون در مسابقه دو شرکت کردم. اون موقع هیچ شناختی از این رشته نداشتم و گفتم من چیزی از دوومیدانی نمی دونم. مربی ورزش هم گفت: «لازم نیس کاری کنی. فقط سوت رو که زدم، مانند پر بدو» و من هم فقط دویدم. تصور کنین همون روز و در اولین مسابقه دوی که شرکت کردم، رکورد دوی اصفهان رو زدم. یه سال بعد با پیگیریایی که بقیه کردن، در مسابقات آموزش و پرورش شرکت کردم. از سال ۹۰ هم که حرفه ای درگیر دوندگی هستم.»

این مطلب را هم بخوانید :   بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد

فرزانه فصیحی رو دختر باد لقب داده‌ان.

ایشون هم اینکه در مورد امید و انگیزه واسه تحمل کردن تمرینات عجیب و سخت دونده بودن اینجور گفته بود: «دوومیدانی یه رشته تکی و خیلی خشکه. تصور کنین همیشه استارت و پایان و دوندگی و بررسی صدم ثانیه ه س. بقیه رشته ها دست کم یه توپی دارن، یه تکنیکی دارن، در آخر کار تاکتیکی ای دارن که از خشکی دربیایند اما این ورزش فقط یه انگیزه خیلی بالا واسه ادامه دادن میخوان. این اتفاق هم با تمرینای سخت و وزنه هایی که می زنیم، ممکن می شه.
تمرینا موقع زمستون که می شه هم دیگه جای خود رو دارن. حتی ممکنه بریم و در کوه تمرین کنیم تا ایستادگی بدنی مون بالا بره. به هر حال اینجاش خیلی مهمه که تمرینامون قطع نمی شه.»

 

به چه دلیل بیشتر زنان ایرونی ورزش نمی کنن؟

 

ماجرای جنجالی زنان گزارشگر و مفسر جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه چیه؟

زنان جسوری که سقفای شیشه ای رو در هم شکستند؛ با ۲۰ زن پیشگام تاریخ آشنا شید